του Όθωνα Ιακωβίδη

Το ότι η Χώρα μας είναι de facto απολύτως εξαρτημένη από τις διαθέσεις και τα συμφέροντα των «δανειστών της» (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Eurogroup) περιγράφεται λεπτομερειακά στις διατάξεις της Δανειακής Σύμβασης της 8/5/ 2010 και των Μνημονίων που συνδέονται αρρήκτως με αυτή. Η εξάρτηση αυτή, ίσως θα μπορούσε να είναι και ανεκτή, αν η διάρκεια της ήταν περιορισμένου χρόνου και τελείωνε στο εγγύς μέλλον, με ένα περιθώριο 7-10 ετών, από την υπογραφή της Δανειακής Σύμβασης και των Μνημονίων, οπότε και ήδη θα είχε λήξει, από το 2020. Όμως, η διάρκεια της είναι αορίστου χρόνου, συνδεδεμένη απολύτως με την ολοσχερή εξόφληση των δανείων τής εν λόγω Σύμβασης.

Δεδομένου του γεγονότος ότι το Δημόσιο Χρέος μας είναι πράγματι «μη βιώσιμο», που σημαίνει πως δεν μπορεί να εξοφληθεί ποτέ (καθώς τα ετήσια τοκοχρεολύσια του δανείου αυτού, θα είναι συνεχώς μεγαλύτερου ύψους από τη δυνατότητα ύπαρξης διαθεσίμων προς εξόφλησης των), τότε, η υποδούλωση της Χώρας μας στους παραπάνω αναφερόμενους δανειστές της, είναι αιώνια…

Όμως, μία χώρα αιωνίως εξαρτημένη από τις διαθέσεις και τα συμφέροντα των «δανειστών της», δεν είναι Χώρα. Είναι άβουλο προτεκτοράτο/πιόνι των δανειστών της. Με άλλα λόγια, είναι υπόδουλη στις διαθέσεις και στα συμφέροντα των «δανειστών της. Αυτή την πραγματικότητα ζούμε, διαπιστώνοντας καθημερινά , όχι μόνο την αδυναμία άσκησης πραγματικά αναπτυξιακής Οικονομικής πολιτικής, αλλά και την αδυναμία άσκησης Εξωτερικής πολιτικής, που θα υπερασπίζεται την κυριαρχία της Χώρας, με ορατή, πλέον, την βιλαετοποίηση της Ελλάδας στην οικοδομούμενη μεθοδικά (με τη γενναία συνδρομή των δανειστών/δυναστών μας) νέα μεγάλη Τουρκία.

Και γεννάται το ερώτημα: – Και τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα, αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση, όταν οι όροι της Δανειακής Σύμβασης και των Μνημονίων που συνδέονται αρρήκτως με αυτή, δεν της επιτρέπουν οποιαδήποτε κίνηση ελάφρυνσης του δανειακού φορτίου της, που αποτελεί τα δεσμά της υποδούλωσης της;

Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα, το δίλημμα είναι ξεκάθαρο:

  • ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, με κίνδυνο να τραυματιστούμε βαρειά ή και να σκοτωθούμε, ή ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ, σκυφτοί στις επιθυμίες των αφεντάδων μας, αλλά σώοι και ζωντανοί, για να τους υπηρετούμε;

Το δίλημμα αυτό, δεν είναι πρωτόγνωρο στην ιστορική πορεία του έθνους μας. Και αυτό που έχει σώσει το έθνος μας, μέσα στην πορεία χιλιετιών, είναι η επιλογή τού «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ». Αυτή ήταν και η επιλογή μας το 1821.

Έχουμε, όμως, όπλα για να σηκώσουμε κεφάλι στους δυνάστες μας;

Τα «όπλα» που έχει η Ελλάδα στη διάθεση της για να απαιτήσει και να κατακτήσει την απελευθέρωση της από την αιώνια οικονομική (και όχι μόνο) υποδούλωση της στους δανειστές/δυνάστες της, είναι:

  1. Οι επίσημες δηλώσεις των «δανειστών» μας με τις οποίες οι ίδιοι παραδέχονται ότι επέβαλαν στον Ελληνικό λαό, ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ, «λεόντιους όρους» για τον «δανεισμό» της Ελλάδας, με τα Μνημόνια του 2010. https://www.chcnews.hcfo.ca/docs/delivani.pdf. Οι δηλώσεις αυτές, μπορούν, στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο που μπορεί να φέρει το θέμα η Ελλάδα, να καταστούν μαρτυρίες υπεράσπισης, ικανές να οδηγήσουν σε μία δικαστική απόφαση ελάφρυνσης του χρέους (κουρέματος) και λήξης της ομηρίας της Χώρας στους δανειστές της.
  2. Η δικαστική (στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο) διεκδίκηση της εξόφλησης του δανείου που η Ελλάδα δάνεισε στη Γερμανία, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ. https://slpress.gr/politiki/pos-i-ellada-na-diekdikisei-tis-germanikes-ofeiles/. Η αξία αυτού του δανείου, με τους νόμιμους τόκους του, είναι ίση ή και μεγαλύτερη του Δημοσίου Χρέους της Ελλάδας. Και είναι αδιανόητο, η Ελλάδα να καλείται να πληρώσει τα οφειλόμενα της, με δάκρυα πόνου από την απώλεια περιουσιών, και αίμα χιλιάδων αυτοκτονημένων Ελλήνων, ενώ η Γερμανία να αρνείται να πληρώσει τα οφειλόμενα της προς την Ελλάδα….
  3. Όμως, το ισχυρότερο όπλο της Ελλάδας για την υποστήριξη τής απελευθέρωσης της από την υποδούλωση της στους δανειστές/δυνάστες της, είναι η Γαιωστρατηγική θέση της στη Μεσόγειο, η οποία καθίσταται ακόμη ισχυρότερη στην τωρινή περίοδο ανακατατάξεων των θέσεων των παγκοσμίων δυνάμεων του πλανήτη. Η δεσπόζουσα γεωγραφική θέση της Ελλάδας στη ΝΑ Μεσόγειο, στο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, είναι ανυπολόγιστης αξίας και η Ελλάδα δεν μπορεί να μη «παίξει και αυτό το χαρτί της», όταν διακυβεύεται η Ελευθερία της. Το όπλο αυτό, βέβαια, θα ενεργοποιηθεί μόνο στην περίπτωση εκβιαστικής συμπεριφοράς των δανειστών μας απέναντι μας, προκειμένου να αποφύγουν τις δικαστικές διαδικασίες που προειπώθηκαν. Απλά, θα πρέπει να μάθουν, ότι έχει αποφασισθεί και θα παιχθεί ΚΑΙ αυτό το «χαρτί» για να ελευθερωθούμε.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα, προκειμένου να απελευθερωθεί από την υποδούλωση της στους δανειστές/δυνάστες της, θα ζητήσει το δίκαιο της και θα το υπερασπισθεί, «παίζοντας όλα τα χαρτιά της».

Οι ενέργειες αυτές , βέβαια, δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, από το πολιτικό κατεστημένο, το οποίο αποτελεί τον επόπτη και φύλακα της υποδούλωσης του Ελληνικού λαού. Για να παρθούν αυτές οι αποφάσεις (που θα τις πάρει ο λαός, με δημοψηφίσματα) και να εκτελεσθούν, απαιτείται η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από μία νέα συντεταγμένη λαϊκή πλειοψηφία με δημοκρατικές διαδικασίες.

Με άλλα λόγια, για να αποκτήσουμε την ελευθερία μας από τους δανειστές/δυνάστες μας, πρέπει, προηγουμένως, να εξοστρακίσουμε από την κυβερνητική εξουσία το σάπιο πολιτικό κατεστημένο που αποτελεί την 5η Φάλαγγα των δανειστών και δεσμοφύλακα του Ελληνικού λαού.

Ιδού η Ρόδος…