του Γιώργου Μετήλλια

Η συμμετοχή μου (ψηφιακή και φυσική) στο Συνέδριο και στην μετασυνεδριακή συγκέντρωση στην Αθήνα παγίωσε την βεβαιότητά μου ότι είμαστε πολλοί όσοι αγωνιούμε για την πορεία του Ελληνισμού στον τρέχοντα αιώνα.

  • Η διατύπωση «του Ελληνισμού» δεν με διαφοροποιεί από τον τίτλο «υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας» αλλά, εκφράζει την αναγκαιότητα ταυτόχρονης θεώρησης των προβλημάτων του τρίπτυχου: Κράτη Ελλάδας και Κύπρου συν των Ελλήνων της διασποράς.
  • Και στις δύο συγκεντρώσεις άκουσα πολίτες να καταθέτουν ενδιαφέρουσες προτάσεις, για την αντιμετώπιση προβλημάτων σε ειδικευμένους τομείς γνώσης και εμπειρίας τους. Κατέγραψα την επιτακτική ανάγκη όλων μας να επαναλαμβάνουμε τακτικώς τις συναντήσεις, για την μεταξύ μας σύσφιξη δεσμών. Σοφή θεωρώ και την ρήση του Ρούντι Ρινάλντι όταν, ως τελευταίος ομιλητής, συνόψισε απόψεις και προτάσεις των προλαλησάντων και κατάληξε: Σε τρία χρόνια, πολυπληθέστεροι και συμπαγέστεροι, θα σταθμίσουμε τα τότε δεδομένα και θα επιλέξουμε τις προσφορότερες κινήσεις μας. (Βεβαίως και δεν αποστήθισα τα λόγια του Ρούντι, τα καταθέτω όπως τα αντιλήφθηκα).
  • Τα υποτιθέμενα τρία χρόνια μπορούν να καταστούν γόνιμα αν τα αξιοποιήσουμε με ασκήσεις ενδυνάμωσης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ μας συνείδησης και ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ. Δίνω τρία παραδείγματα των δικών μου ασκήσεων.

1. Αγοράζω προϊόντα με Ελληνικό κωδικό 520… Δεν είναι εύκολη άσκηση, επειδή οι χαμηλότερες τιμές αλλοδαπών κωδικών με δελεάζουν (θέμα για διερεύνηση αν έχω πραγματικό κέρδος).
2. Σε καταστήματα και επιχειρήσεις που δεν προτάσσουν τον Ελληνικό τους τίτλο δηλώνω, στον υπεύθυνο, την δυσαρέσκειά μου. Και αυτή η άσκηση είναι δύσκολη, επειδή οι αντίστοιχες παροχές από επιχειρηματίες σεβόμενους τον τόπο λειτουργίας τους σπανίζουν στην αγορά.
3. Σε ώριμη ηλικία έμαθα το μέγεθος αλλοίωσης της μητρικής μου γλώσσας από τον «πληθυντικό ευγενείας!» Οι αναζητήσεις μου, στο πότε και ποιος έκανε την ζημιά, αποκάλυψαν την αλήθεια. Τα χρόνια της Βαυαροκρατίας ο Ιωάννης Κωλέττης, ηγέτης των υποταγμένων στην Γαλλική Πρεσβεία, έφερε δύο δώρα στους αγράμματους προγόνους μου: Την γκιλοτίνα και το πρότυπο της μαντάμ Σουσού (υποκλίνομαι Δημήτρη Ψαθά!) Το πρώτο δώρο βραχύβιο, ελλείψει δημίων. Το δεύτερο έφτασε μέχρι τις ημέρες μου, όντας διάδοχος έκτης γενιάς!

Συγκρίνω τα 200 χρόνια ζωής του λάθους μου με τις τρεις χιλιετίες της αρτιότητας. Συντριπτικώς άνισα τα μεγέθη. Επιμένω στην άσκηση μου, όσο και αν με δυσκολεύει.

* Ο Γιώργος Μετήλλιας είναι συγγραφέας