Ο Κώστας Βενιζέλος είναι δημοσιογράφος από την Κύπρο και μέλος της επιτροπής στήριξης του 2ου Συνεδρίου.
Η Ελλάδα που θέλουμε! Είναι η Ελλάδα που αξίζει σε όλους εμάς. Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να είναι αυτή των φοβικών συνδρόμων έναντι της κατοχικής Τουρκίας, της υποταγής στους τρίτους και τους ισχυρούς. Δεν θα πρέπει να είναι αυτή της διαφθοράς, της διαπλοκής και των λίγων, που νέμονται τον πλούτο της.
Παρά το γεγονός ότι η σημερινά κατάσταση πραγμάτων είναι απογοητευτική, μίζερη, δεν μπορεί και δεν πρέπει όλα να αντιμετωπίζονται με τη λογική ότι δεν γίνονται ανατροπές. Η παρατεταμένη παρακμή σε ένα σύστημα που ανακυκλώνει πολιτικούς και σχηματισμούς με κενά οράματα, φθάνει κάποτε στο τέλος. Δεν είναι ανίκητη. Δεν… πέφτει, όμως, από μόνη της.
Το Συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί αυτό το μήνα, στην Αθήνα, συνέχεια του περσινού πρώτου Συνεδρίου για το «Υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα», επιχειρεί να δώσει διεξόδους. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Χρειάζεται συλλογικότητα, προβληματισμός, συζητήσεις, συνθέσεις ιδεών και απόψεων και στο τέλος πράξεις. Ένα Συνέδριο για να έχει σημασία, να έχει ουσία, πρέπει να έχει συνέχεια. Και η συνέχεια δεν μπορεί να περιορίζεται σε συνεδριακές αίθουσες, αλλά στην κοινωνία. Ως φορείς νέων ιδεών,που προσφέρουν λύσεις, πέραν και πάνω από την πεπατημένη της εκάστοτε καθεστηκυίας τάξης και των συνοδοιπόρων της.
Παρακολουθώντας εξ αποστάσεως το περσινό συνέδριο, εκτιμώ ότι το φετινό θα κάνει βήματα μπροστά. Επιβάλλεται, είναι ανάγκη, να υπάρξουν συγκροτημένες και συλλογικές δράσεις.
Το μήνυμα αυτό φθάνει από την Κύπρο. Γι αυτό και θα πρέπει να θέσω την ευρύτερη διάσταση. Όχι μόνο εκείνη που αφορά την μητροπολιτική Ελλάδα, αλλά του ελληνισμού ευρύτερα. Του απανταχού ελληνισμού. Ωστόσο, η περίπτωση της Κύπρου, που κατά το αθηναϊκό αφήγημα «κείται μακράν», πρέπει να αντιμετωπίζεται με μια σημαντική ιδιαιτερότητα.
Η Κύπρος είναι ημικατεχόμενη. Όπως είναι γνωστό, από το 1974 και εντεύθεν το 37% των εδαφών της βρίσκεται υπό τουρκική κατοχική. Και είναι μονίμως απειλούμενη από την επεκτατική Τουρκία. Η κατοχική δύναμη βρίσκεται σε επιθετική διάταξη. Αυτό το γνωρίζουμε, το βιώνουμε, καθημερινά. Το ελλαδικό κράτος θέλει- σκοπίμως- να το αγνοεί.
Είναι, πάντως, ξεκάθαρο και θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι: Εάν χαθεί η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα. Θα είναι η επόμενη. Εάν η Ελλάδα παραπαίει, αδυνατίζει ο ελληνισμός.
Γι αυτό και το συνέδριο, συζητώντας για την Ελλάδα που θέλουμε, πρέπει να εντάξει και την ευρύτερη διάσταση, την μεγάλη εικόνα του ελληνισμού. Άλλωστε αυτά είναι συνυφασμένα και άρρηκτα δεμένα.
Σε μια περίοδο ανακατανομής ισχύος, πολλών και διαφορετικών γεωπολιτικών παιγνίων, ο ελληνισμός πρέπει να έχει ρόλο. Όχι κομπάρσου. Για να μην είναι κομπάρσος, πρέπει να ενισχυθεί, κοινωνικά και γεωπολιτικά. Για να μην χάνει χάσει κι αυτή τη φορά το… τρένο, πρέπει να αλλάξουν πολλά. Είναι στο χέρι μας, είναι ευθύνη όλων μας.
